Artykuły

Czy dokładna toaleta wystarczy?

U psów rasy buldog, bokser czy shar-pei, częściej niż u innych osobników, dochodzi do zmian dermatologicznych zlokalizowanych w fałdach skóry. Mikrośrodowisko przylegającej do siebie, nie wentylowanej skóry sprzyja wzrostowi bakterii. Zarówno w przypadku dermatozy fałdów skóry, jak i nieprzyjemnego zapachu, warto udać się najpierw do lekarza weterynarii, który oceni stan zdrowia zwierzaka i zaleci stosowanie odpowiednich preparatów przeznaczonych do pielęgnacji.

Na pytania 
odpowiada 
dr n. wet. Kourou Dembele 
z Zakładu Chorób Wewnętrznych Katedry Nauk Klinicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej SGGW w Warszawie.

U mojego buldożka ciągle występują problemy ze skórą, a szczególnie wokół noska i przy nasadzie ogona. Do tej pory Sontek dostawał antybiotyki, ale według mnie poprawa była tylko podczas ich zażywania. Czy są jakieś miejscowe preparaty, które można zastosować w takim przypadku?
Kasia M. z Częstochowy

Niestety to nie jest tylko problem buldogów francuskich, ale również buldogów angielskich oraz mopsów. Jednym słowem, dotyczy wszystkich ras psów z dużą ilością fałdów skóry. Jest to dermatoza fałdów skóry, która jest wynikiem pewnej wady anatomicznej u tych ras, w wyniku czego dwie fałdy skóry przylegają do siebie, tworząc przestrzeń między nimi. Fałdy ocierające się ze sobą, powodują macerację naskórka, a przy braku powietrza oraz przy nadmiernym wydzielaniu łoju, dochodzi do namnożenia flory bakteryjnej i tym samym do zapalenia. Niekiedy mamy do czynienia tylko z odparzeniami skóry między fałdami. Miejscami predylekcyjnymi są: okolice nosa, fałdy idące od kącików oczu oraz nasada ogona, gdzie tworzy się podobny fałd. U niektórych psów podobne fałdy pojawiają się przy wargach sromowych.
Dermatoza tego typu nie stanowi zagrożenie dla życia zwierzaka. Postępowanie lecznicze zależy od tego, jak duże są zmiany skórne. Zazwyczaj wystarczy zastosowanie maści, którą nakłada się bezpośrednio na zmienione miejsca. Odpowiednią maść dobierze z pewnością lekarz weterynarii. Antybiotykoterapia nie jest potrzebna, chyba że proces chorobowy będzie trwał długo, nie będzie leczony i wówczas może dojść do ropowicy.
Dobra profilaktyka pozwala w jakimś stopniu także zminimalizować problem. Proponuję, aby Pani co jakiś czas sprawdzała, czy pomiędzy fałdami nie gromadzi się łój i czy nie ma odparzenia. Taki moment można zaobserwować po zachowaniu psa, który podejmie próby drapania się lub ocierania się o różne przedmioty. Jeśli zauważy Pani niepokojące zmiany, proszę jak najszybciej udać się do lekarza weterynarii.

Mój shar-pei jest wspaniałym, zdrowym psem. Mamy jedynie problem z silnym zapachem skóry. Wiem, że ta rasa ma problemy ze skórą i potrzebuję dodatkowych informacji o możliwości pielęgnacji, zanim zacznie chorować. Czy mogę prosić o pomoc?
Maciej K. z Zielonej Góry

Faktem jest, że shar-pei jest rasą, która ma skłonność do różnych chorób skóry. Ich skóra jest bogata w gruczoły, które produkują dużo łoju. Z jednej strony, stanowi to filtr dla skóry, a z drugiej, pojawia się nieprzyjemny zapach.
Bardzo ważne jest to, aby ocenić faktycznie stan skóry zwierzaka. Dlatego namawiam do udania się do lekarza weterynarii, który stwierdzi, czy u psa nie występują wykwity lub łojotok.
Jeśli nieprzyjemny zapach utrzymuje się, a skóra jest zdrowa, lekarz weterynarii sprawdzi zatoki okołoodbytowe, ponieważ ich wydzielina może dostać się do światła prostnicy i dać zapach „zgniłej skarpetki”. Jeśli jednak zatoki będą puste, to znaczy, że możemy mieć do czynienia z normalnym zapachem skóry psa, który po prostu dla Pana nie jest zbyt przyjemny. W takim przypadku proponuję, aby kąpał Pan swego psa, używając specjalnego szamponu. Można również rozcieńczać ocet w wodzie w stosunku 1:20 lub 1:30 
i takim roztworem smarować skórę pupila. Zabieg powtarza się co jakiś czas. Namawiam jednak, aby zasięgnął Pan porady lekarza weterynarii, który 
z pewnością podpowie, w jaki sposób prawidłowo i przy użyciu jakich preparatów pielęgnować wymagającą skórę pupila.

ZASADY TERAPII DERMATOLOGICZNEJ

• Przestrzegaj dawki przepisanej przez lekarza weterynarii
• Przestrzegaj częstotliwości podawania leku
• Przestrzegaj zalecanego czasu trwania terapii
• Przestrzegaj podstawowych zasad higieny
• Przestrzegaj terminów wizyt kontrolnych
• Nie przerywaj leczenia, nawet jeśli zniknęły objawy i widać znaczącą poprawę