Artykuły

Dr nauk wet. Sławomir Giziński z Katedry Nauk Klinicznych Zakładu Rozrodu Zwierząt Wydziału Weterynarii SGGW w Warszawie odpowiada na pytania związane z położnictwem zwierząt. Kiedy można rozpoznać ciążę u suczki?
Przez pierwsze tygodnie objawy ciąży są trudne do zauważenia. Najwcześniej można ją wykazać za pomocą badania ultrasonograficznego, które przeprowadza się w lecznicy weterynaryjnej od 25 dnia ciąży. Badanie przez powłoki brzuszne, tzw. omacywanie, najlepiej zrobić między 28 a 35 dniem. W tym momencie możliwe już jest wyczucie ampuł płodowych, które pozwala na pewne rozpoznanie ciąży.

W jaki sposób właściciel powinien opiekować się ciężarną suką lub kotką?
Opiekun musi wiedzieć, że ciąża jest specyficznym stanem. W przypadku suczek i kotek trwa około 63 dni. W tym okresie należy właściwie je traktować. Przede wszystkim obserwujemy przyszłą mamę. Zwracamy szczególną uwagę na odpowiedni przyrost masy ciała i rozwój gruczołu mlekowego. Ważne jest odpowiednie żywienie, które powinno zawierać dużą ilość białka i wapnia. W ostatniej fazie ciąży powinna unikać wysiłków i biegania. Nie polecam wykonywania w tym czasie szczepień i odrobaczania (przeprowadzamy je przed kryciem). W okresie okołoporodowym (po 55 dniu ciąży) właściciel powinien udać się z sunią do lekarza weterynarii, żeby dowiedzieć się wszystkiego na temat porodu. Podczas tej wizyty często wykonuje się badanie USG, które pozwala zobaczyć szczenięta i ocenić, czy ciąża jest prawidłowa.

Jakie są przeciwwskazania do ciąży?
Przed podjęciem decyzji o kryciu powinniśmy pójść do lekarza weterynarii. Zbada on suczkę i oceni, czy nadaje się do rozrodu. Pomoże również ustalić odpowiednią datę krycia. Przeciwwskazaniami są choroby takie, jak: przepuklina, dysplazja stawów biodrowych oraz wiek powyżej szóstego roku życia, a także sytuacje, gdy nie jesteśmy w stanie zapewnić szczeniętom nowego domu.

Jak przebiega poród?
Rasy miniaturowe (np. pinczery, yorki) często potrzebują w trakcie porodu pomocy lekarza weterynarii. Ich właściciele częściej decydują o tym, żeby odbył się on w lecznicy. Natomiast u ras większych, dobrze umięśnionych (np. owczarki niemieckie, labradory) częściej wszystko przebiega pomyślnie i mogą rodzić w domu. Takie rozwiązanie jest mniej stresujące dla zwierzaków, które lepiej się czują w swoim legowisku niż w klinice. Poród trwa klika godzin. Zaczyna się tzw. okresem zwiastunowym. Gdy suka robi się niespokojna, dochodzi do spadku temperatury poniżej 37 st. C. Wkrótce potem następuje odejście wód płodowych i wyparcie płodów, ostatni z nich kończy poród. Po porodzie powinniśmy wezwać lekarza weterynarii, który obejrzy suczkę i jej potomstwo, a także udzieli nam wskazówek, jak dalej się nimi opiekować.

Czy prawdziwe jest przekonanie, że suczka powinna mieć co najmniej raz w życiu młode, żeby była zdrowa?
Absolutnie nie. Macierzyństwo nie jest konieczne dla jej zdrowia. Wręcz przeciwnie. Udowodniono, że wysterylizowane i nieszczenne suki żyją dłużej. Pewne choroby występują u nich o wiele rzadziej, np. ropne zapalenie macicy (ropomacicze), cukrzyca czy nowotwory gruczołu sutkowego. Jeśli suka nie jest hodowlana i przeznaczona do rozrodu, zdrowiej poddać ją zabiegowi sterylizacji.

Jak sobie radzić z ciążą urojoną u suk i kotek?
Ciąża urojona jest stanem fizjologicznym. To atawistyczny mechanizm, który do tej pory służy dzikim psowatym (wilkom, dingo). Jestem zwolennikiem naturalnego leczenia ciąży urojonej. Zalecam podawanie odpowiednich preparatów tylko w sytuacjach pojawienia się zmian zagrażających zdrowiu, np. zapalenia gruczołu mlekowego, apatii. Gdy ciąża urojona przebiega bez tych dolegliwości, wystarczy przeprowadzić tzw. trening behawioralny. Zabieramy suce zabawki, które nasilają odruch macierzyński i napływanie mleka, a także zmniejszamy ilość białka w pożywieniu. Ciąża urojona znika u większości zwierzaków po zabiegu sterylizacji.