Artykuły

Istnieje wiele przyczyn problemów żołądkowo-jelitowych jakie można zdiagnozować u zwierząt. Jest to zależne od wieku, diety, a nawet rasy naszego czworonoga. Częstą przyczyną są błędy jakie popełniają opiekunowie psów, przekarmiając, a także dając im jedzenie przeznaczone dla ludzi, zawierające ciężkostrawne elementy lub przyprawy.

Jakie mogą być przyczyny problemów żołądkowo-jelitowych u psów?
Trudno wymienić wszystkie przyczyny problemów żołądkowo-jelitowych naszych pacjentów. Często to po prostu błędy żywieniowe popełniane przez opiekunów, przekarmianie zwierząt, przypadkowe połknięcie przez psa ciała obcego czy całkiem świadome „opróżnienie” śmietnika. Przyczyną tego rodzaju problemów mogą też być wirusy, np. bardzo groźny parwowirus. Choroby przewodu pokarmowego mogą mieć tło bakteryjne, u szczeniąt często pasożytnicze – glistnice czy kokcydiozy. Bywa, że poprzez przewód pokarmowy manifestują się choroby nerek, wątroby, trzustki czy zaburzenia hormonalne. Niektóre choroby mają charakter dziedziczny np. enteropatia, czy zależna od glutenu celiakia, która występuje u seterów irlandzkich. Coraz częściej diagnozujemy tzw. nieswoiste choroby zapalne jelit na tle immunologicznym i nieimmunologiczne nietolerancje pokarmowe.

Jak manifestują się takie problemy?
Najbardziej powszechnym objawem są biegunki. Mogą mieć charakter ostry, o lekkim lub ciężkim przebiegu w zależności od przyczyny. Często spotykamy się z biegunkami przewlekłymi, nawracającymi. Niestety taki rodzaj biegunek potrafi uśpić czujność opiekunów. Inne objawy, z którymi zgłaszają się do nas pacjenci to wymioty (ostre, przewlekłe), brak apetytu, spadek masy ciała w przypadku dorosłych psów lub nieprzybieranie na masie u szczeniąt, a także bolesne parcia czy po prostu burczenie w brzuchu. Objawy mogą występować pojedynczo lub jako cały zespół objawów.

Jakie są metody diagnostyczne, które mogą pomóc dotrzeć do źródła problemów gastrycznych?
Możliwości diagnostyczne w gastroenterologii są szerokie, ale dobry wywiad kliniczny to podstawa. Dzięki temu decydujemy jakie badania dodatkowe wykonamy. Czy będzie to badanie kału, aby wykluczyć pasożyty żołądkowo-jelitowe. Wielu lekarzy posiłkuje się badaniami krwi – morfologią, profilami biochemicznymi, czasami wzbogaconymi o badanie poziomu witaminy B12, kwasu foliowego czy TLI. Często w naszej praktyce wykorzystujemy badania obrazowe – ultrasonografię przewodu pokarmowego, radiologię kontrastową. Badania endoskopowe (gastroskopia, kolonoskopia) dają nam możliwość obejrzenia problemu „od środka” i np. pobrania materiałów do badań histopatologicznych koniecznych do postawienia diagnozy.

Dlaczego zastosowanie odpowiedniej diety może pomóc?
Dieta jest niezbędnym elementem prawidłowego leczenia pacjenta z zaburzeniami gastrycznymi. My, lekarze weterynarii, często posiłkujemy się gotowymi karmami obecnymi na rynku. Stosowanie specjalistycznej diety opiera się na założeniu, że podajemy pokarm zawierający łatwostrawne, wysoko przyswajalne, najlepszej jakości składniki, wzbogacone o dodatki pro-zdrowotne, poprawiające funkcjonowanie przewodu pokarmowego.

Jaka jest rola prebiotyków i kwasów Omega-3 i 6 przy zwalczaniu problemów żołądkowo jelitowych?
Prebiotyki to substancje, które w jelitach nie są trawione. W przewodzie pokarmowym stymulują wzrost symbiotycznych bakterii, a ograniczają rozwój gatunków patogennych. Obecność tych substancji w pożywieniu wpływa też na efektywność układu immunologicznego. Najbardziej znane prebiotyki to fruktooligosacharydy (FOS), mannooligosacharydy( MOS), inulina. W procesie ich fermentacji powstają krótko łańcuchowe kwasy tłuszczowe, które są źródłem energii dla enterocytów (komórek budujących nabłonek błony śluzowej jelit). Jeśli mówimy zaś o długołańcuchowych kwasach tłuszczowych Omega-3, to muszą one być dostarczone do organizmu w odpowiednim stosunku do kwasów tłuszczowych Omega-6. Działają wówczas hamująco na procesy zapalne, w tym procesy zapalne jelit.