Artykuły

Praktyczne wykorzystanie gołębi pocztowych do przesyłania wiadomości znane jest ze starożytnej Persji i Egiptu; w Grecji wykorzystywano je jako posłańców przekazujących informacje o zwycięzcach olimpiad. W XII wieku Muzułmanie w wojnach 
z Królestwem Jerozolimskim używali ich do wzywania pomocy. W czasie 
II wojny światowej zniszczona została populacja polskiej hodowli gołębi pocztowych, kiedy to Niemcy w 1940 r. zarekwirowali wszystkie ptaki.

Na pytania odpowiadają  Jan i Sławomir Dzieniszewscy www.dzieniszewscy.pl

Czym różnią się gołębie pocztowe od zwykłych gołębi, które spotkamy często w naszym najbliższym otoczeniu, np. na ulicy?

Gołąb pocztowy od gołębia spotykanego zazwyczaj, np. na rynkach miast, różni się przede wszystkim zdolnościami lotowymi z możliwością powrotu do gołębnika z dużych odległości. Gołębie pocztowe na skutek selekcji hodowlanej, prowadzonej przez wiele pokoleń, zdobyły niesamowity zmysł orientacji. Zróżnicowaniu uległa też budowa, która na pierwszy rzut oka, zwłaszcza dla osoby nie zajmującej się gołębiami, jest praktycznie niedostrzegalna. Gołębie pocztowe to „konie wyścigowe” przestworzy. Zawody, w których biorą udział można porównać do wyścigów konnych. W trakcie sezonu lotowego, sportowe gołębie pocztowe pokonują dystans około 6 tys. kilometrów, a bywa, że nawet i więcej.

Jakie warunki hodowlane należy zapewnić gołębiom?

Gołąb pocztowy to ptak kochający wolność, dlatego musi mieć możliwość swobodnego oblotu wokół gołębnika. Gołębnik powinien być drewniany lub murowany, najlepiej izolowany, aby zagwarantować w nim w miarę stałą temperaturę. Dobrze, jeśli jest wyposażony w dobrą wentylację, która zapewni dużą ilość świeżego powietrza, ale, co ważne, bez przeciągów. W gołębniku powinny znajdować się cele lęgowe i siodełka wypoczynkowe. Komfortowe warunki dla jednej pary gołębi to jeden metr sześcienny kubatury pomieszczenia. W gołębniku musi znajdować się oczywiście karmnik oraz pojemnik z różnego rodzaju mieszankami mineralnymi, niezbędnymi do prawidłowego trawienia pokarmu.

Czy możemy zaobserwować zmiany w zachowaniu lub wyglądzie, które sugerują, że ptakowi coś dolega? Jakie są to najczęściej choroby?

Gołębie pocztowe, podobnie jak wszystkie zwierzęta, narażone są na wiele chorób, zarówno bakteryjnych, jak i wirusowych. Sprzyja temu zwłaszcza kontakt z innymi gołębiami w trakcie transportu na loty konkursowe, gdyż wówczas ptaki przebywają we wspólnych koszach. Najczęściej występujące choroby to: salmonelloza, trichomonadoza, paramyksowiroza, zespół ornitozy, a także częsta choroba, zwana potocznie adeno, którą obserwuje się u młodych gołębi. Zazwyczaj podczas choroby ptaki tracą aktywność, siedzą z nastroszonymi piórami, ich upierzenie staje się matowe, pojawia się biegunka i nagła utrata masy ciała. Przy paramyksowirozie następuje również uszkodzenie układu nerwowego, co objawia się np. skręceniem szyi. Z kolei zespół ornitozy to choroba układu oddechowego, objawiająca się m. in. wyciekiem ropnym z otworów nosowych, łzawieniem oczu oraz rzężącym oddechem (co wskazuje na uszkodzenie worków powietrznych). Aby ustrzec ptaki przed niektórymi chorobami, stosuje się szczepienia profilaktyczne.

Co najchętniej jedzą gołębie?

Gołębie pocztowe to typowe ziarnojady, choć nie gardzą też zieleniną, np. sałatą czy mniszkiem lekarskim. Chętnie zjadane przez ptaki zboża to pszenica, kukurydza, jęczmień oraz wyka. Jedzą też różne rodzaje grochu, rzepak a także słonecznik. Gołębie pocztowe biorące udział w zawodach traktowane są w specjalny sposób i ich żywienie jest o wiele bardziej bogate. Dochodzą tu zboża, których w Polsce się nie uprawia, takie jak np. sorgo, kardi, dari oraz wiele odmian grochu australijskiego. Przysmakiem, za którym gołębie przepadają, są orzeszki ziemne. W diecie skrzydlatych sportowców nie może również zabraknąć witamin i elektrolitów.