Schorzenia narządu ruchu u psów związane z wiekiem – diagnoza i leczenie
Na pytania odpowiada dr n. wet. Igor Bissenik z całodobowej kliniki weterynaryjnej w Warszawie
Psy od zawsze były naszymi towarzyszami, pomocnikami, czy po prostu wyjątkowymi przyjaciółmi. Z biegiem lat i rozwoju medycyny weterynaryjnej staramy się zapewnić naszym czworonogom jak najlepsze warunki życia. Zwierzęta tak, jak i my, starzeją się, co wiąże się z wieloma problemami zdrowotnymi. Szczególnie ważne jest wczesne wykrycie i leczenie schorzeń związanych z układem kostno – szkieletowym.
W jakim wieku i dlaczego pies może zacząć odczuwać dolegliwości narządu ruchu związane z wiekiem?
Tak naprawdę, nie ma na to reguły ponieważ coraz częściej spotykamy się z młodymi psami, które mają problemy ze zwyrodnieniami stawów czy kręgosłupa. Samo starzenie się nie wywołuje chorób. Bardzo duże znaczenie mają tutaj czynniki genetyczne, środowiskowe czy żywieniowe. Za przykład może posłużyć fakt, iż mieszańce mają oczekiwaną długość życia dłuższą niż psy rasowe, psy smukłe żyją dłużej niż otyłe. Rasami predysponowanymi do występowania dysplazji stawów są psy ras dużych i olbrzymich szybko-rosnących, przeważnie samce. Od tych wszystkich czynników zależy wiek w jakim dany pies może zacząć odczuwać dolegliwości ze strony narządu ruchu. Najczęściej trafiają do nas pacjenci w wieku powyżej 6 lat. Trzeba jednak wiedzieć, że większość zmian zwyrodnieniowych u psów starszych jest wynikiem przebytych chorób wieku młodzieńczego. Wizyta u lekarza z psem ras wysokiego ryzyka w wieku szczenięcym pomoże wykryć wczesne stadia chorób. Dzięki temu wdrażamy skuteczne leczenie i oferujemy środki zapobiegawcze.
Jak właściciel może zorientować się, że jego podopieczny cierpi z powodu problemów związanych z układem kostno-szkieletowym?
Objawy są zależne od rodzaju schorzenia z którym mamy do czynienia. Najczęściej spotykanymi objawami związanymi ze zmianami zwyrodnieniowymi są: niechęć do wstawania, sztywny chód, lizanie łap, niechęć do ruchu. Następnie występuje częste męczenie się, zianie, różnego stopnia kulawizny. Wszystkie te objawy widoczne są po dłuższym odpoczynku psa. Ze względu na bolesność stawów często pojawiają się zmiany w zachowaniu. Mogą one polegać na niechęci do głaskania, do zabawy czy nawet wyjścia na spacer. Pies również może zaprzestać wskakiwania na kanapę i to już powinno zapalić czerwoną lampkę, aby udać się do lekarza weterynarii.
Jakie schorzenia związane z wiekiem i stawami pojawiają się najczęściej?
Często obserwowanym schorzeniem u psów starszych są problemy związane ze zwyrodnieniami stawów i kręgosłupa. Jeśli chodzi o zwyrodnienia stawów, dotyczy to zwykle zmian w stawach ramiennych i łokciowych w obrębie kończyny piersiowej oraz stawów: biodrowego, kolanowego i skokowego w obrębie kończyny miednicznej oraz całego kręgosłupa. Powszechną przyczyną problemów zwyrodnieniowych kończyn u psa są przebyte choroby w wieku szczenięcym, które nie zostały wychwycone w odpowiednim czasie. W ich następstwie dochodzi do zmian strukturalnych w stawie, co z kolei powoduje zmiany zwyrodnieniowe. Dlatego tak ważne jest udanie się z psem, nawet w wieku szczenięcym, do specjalisty ortopedy, aby poinformował nas o zagrożeniach które mogą wystąpić. Zdarza się, że właściciel przychodzi zbyt późno. Kolejnym problemem, z którym borykają się właściciele psów starszych, są zwyrodnienia kręgosłupa. Mogą one dotyczyć wszystkich jego odcinków. Jednak najczęstszym zwyrodnieniem jest zwyrodnienie na odcinku L-S, tzn. odcinku lędźwiowo – krzyżowego, które powoduje dyskomfort przy wstawaniu oraz chodzeniu. Należy pamiętać, iż wraz z wiekiem, kości i mięśnie zaczynają zanikać, co powoduje utratę masy kostnej i mięśniowej. Funkcjonowanie mięśni jest gorsze z powodu rozwijającego się włóknienia (zanikaniu włókien mięśniowych) i ograniczenia dostarczania tlenu. Negatywny wpływ na stan stawów i kręgosłupa ma otyłość zwierzęcia, która jest coraz częściej spotykana u psów w podeszłym wieku.
Kiedy powinno się zacząć rehabilitację?
Tak naprawdę nie ma konkretnej odpowiedzi na to pytanie. Każdy przypadek jest inny i musimy podejść do niego indywidualnie. Po rozpoznaniu choroby z jaką mamy do czynienia, powinniśmy udać się do zoofizjoterapeuty i z nim określić program rehabilitacji. Z doświadczenia wiem, że im wcześniej wdrożymy ćwiczenia i zabiegi, tym szybciej uzyskamy satysfakcjonujący nas efekt. Czasem jednak jest tak, że musimy odczekać chwilę z rozpoczęciem rehabilitacji ze względu na ból towarzyszący naszemu pacjentowi. W takich sytuacjach podajemy leki przeciwzapalne i przeciwbólowe, odczekujemy kilka dni i wtedy rozpoczynamy zabiegi.
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych