Artykuły

Na pytania odpowiada lek. wet. Agnieszka Sobota
z przychodni weterynaryjnej Wetlandia w Warszawie.

Przewlekła niewydolność nerek to choroba która przed ukazaniem objawów postępuje, a ujawnia się dopiero w dość zaawansowanym stadium. Szczególnie u kotów, trudniej jest ją zaobserwować. Podobnie nadczynność tarczycy, która jest jednym z najczęściej występujących zaburzeń endokrynologicznych u kotów, dotyka przede wszystkim kotów starszych i w średnim wieku. Dlatego tak ważne jest wykonywanie przynajmniej raz w roku badań profilaktycznych u naszych czworonogów.

Na jakie choroby mogą cierpieć kocięta, które pochodzą ze skupisk i trudnych warunków? Jakie są metody diagnostyki tych schorzeń?

Kocięta pochodzące z trudnych warunków mogą chorować i przenosić wiele patogenów, zarówno bakteryjnych jak i wirusowych, ale również być rezerwuarem chorób pasożytniczych. Najpopularniejszymi chorobami wirusowymi kotowatych są: FIV (wirus nabytego niedoboru immunologicznego), FeLV (wirus białaczki kotów), panleukopenia, wirusy kalici i herpes, które odpowiadają za objawy choroby popularnie zwanej katarem kocim. Choroby pasożytnicze u kotów nie są rzadkością, zarówno te dotyczące pasożytów wewnętrznych jak i zewnętrznych. Najczęstszymi pasożytami wewnętrznymi u kotów są: glista kocia, tasiemiec, giardia lamblia i rzęsistek.
Z kolei, pasożyty zewnętrzne to choćby pchły, wszoły oraz świerzb uszny. Na rynku dostępny jest szereg szybkich testów, które można wykonać w gabinecie weterynaryjnym, a ich wyniki poznamy już w ciągu 15 minut. W zależności od choroby, którą podejrzewamy, próbką do wykonania testu jest krew lub kał chorego zwierzęcia. Jeśli konieczne jest zlecenie bardziej szczegółowych badań, korzystamy ze specjalistycznych laboratoriów weterynaryjnych.

Czy to prawda, że przewlekła choroba nerek dotyczy częściej kotów niż psów? Co może zrobić opiekun, żeby ją jak najwcześniej zdiagnozować?

Tak, to prawda. Statystycznie trzy razy więcej kotów niż psów w wieku senioralnym cierpi na tzw. przewlekłą niewydolność nerek. Koty są szczególnie narażone na niewydolność nerek między innymi ze względu na tendencję do infekcji dróg moczowych, częste wady wrodzone nerek na przykład wielotorbielowatość, ale również specyfikę ich diety. Koty są bezwzględnymi mięsożercami, ich jadłospis powinien być bogaty w białko. Nerki radzą sobie z usuwaniem szkodliwych produktów ubocznych metabolizmu białka wysokiej jakości. Niestety, znaczna część gotowych karm ma nieodpowiedni skład, a ich metabolizm obciąża nerki. Kolejnym problemem jest fakt, że koty spożywają zdecydowanie zbyt mało wody, co nie ułatwia nerkom ich funkcjonowania. Choroba jest dość podstępna, gdyż początkowo nie daje żadnych objawów, aż z czasem ze względu na jej postępujący charakter pojawiają się. Każdy opiekun powinien zwrócić uwagę na takie objawy jak: apatia, spadek masy ciała, pogorszenie jakości okrywy włosowej, obniżony apetyt, zwiększone pobieranie wody oraz towarzyszące temu zwiększone oddawanie moczu. W przypadku jakichkolwiek niepokojących objawów, zmian zachowania zwierzęcia, konieczna jest wizyta u specjalisty. Żeby jak najszybciej zdiagnozować problem przewlekłej niewydolności nerek, konieczne jest minimum raz w roku (o ile lekarz nie zaleci częściej) wykonywanie badań ogólnych krwi oraz badania ogólnego moczu. W niektórych przypadkach konieczne będzie wykonanie badania usg dróg moczowych oraz pomiaru ciśnienia krwi.

Czy koty chorują na nadczynność tarczycy. Na jakim etapie życia? Jakie są objawy tej choroby i diagnostyka?

Pierwsze objawy jakie może zauważyć właściciel, to zmiany w zachowaniu kota, robią się one nadpobudliwe, nerwowe, a czasem nawet agresywne. Często nadmiernie wylizują sierść, co doprowadza do miejscowych wyłysień na ciele. Z czasem sierść robi się matowa i posklejana. Inne możliwe objawy to: spadek masy ciała pomimo zwiększonego apetytu, zwiększone pragnienie i wielomocz, wymioty oraz biegunka. Należy podkreślić, że nieleczona nadczynność tarczycy sieje coraz większe spustoszenie w organizmie. Dochodzi choćby do przyspieszenia pracy serca, rozwoju nadciśnienia (objawia się to przyśpieszeniem oddechów, kaszlem i dusznością) czy uogólnionych zaników mięśniowych. Podczas badania okulistycznego można stwierdzić wylewy w komorze oka, a nawet utratę wzroku na skutek odwarstwienia siatkówki. Jeżeli chodzi o diagnostykę nadczynności tarczycy, bywa, że już po badaniu klinicznym lekarz weterynarii stwierdzi powiększenie tego gruczołu w okolicy szyi. Wówczas zleci badania dodatkowe, w postaci badań krwi i badania ultrasonograficznego tarczycy. W przypadku wykrycia zmian guzowatych w obrębie gruczołu tarczowego, często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Jeśli choroba wynika z nadmiernego wydzielania hormonów, a nie ma zmian w budowie samego gruczołu, konieczne jest leczenie farmakologiczne, które daje bardzo dobre efekty.

Jak powinna wyglądać profilaktyka, która ma na celu jak najwcześniejsze wykrycie chorób u kotów?

Każdy opiekun zwierzęcia powinien bacznie go obserwować, a w przypadku zauważenia jakichkolwiek odstępstw od normy, skierować swoje kroki do lecznicy weterynaryjnej. Każdy kot w średnim i starszym wieku, powinien minimum raz w roku odwiedzić lekarza, który w zależności od wyniku badania klinicznego zwierzęcia i zebranego wywiadu, zleci badania dodatkowe – badanie krwi, moczu, usg czy echo serca. Proszę pamiętać, że koty są mistrzami kamuflażu i często pokazują objawy, dopiero jak choroba rozwinie się w pełni – dlatego tak ważna jest profilaktyka.