Artykuły

Myśląc o Labradorze, widzimy proporcjonalnie zbudowanego czworonoga, biszkoptowego, czarnego lub czekoladowego. Jest wyjątkowym przyjacielem rodziny. Pamiętajmy o tym, że niezwykle ważna w wypadku wyboru każdego psa rodzinnego jest właściwa socjalizacja podczas jego pobytu w hodowli.

Jaki jest wzorzec i historia labradora?
Labrador retriever odpowiednio i proporcjonalnie zbudowany jest kwadratowy, jest psem o bardzo zwartej i mocnej budowie ciała. Ma dość szeroką głowę z miękkimi zwisającymi uszami w kształcie trójkąta, głęboką klatkę piersiową i dobrze uwypuklone żebra, krótkie mocne lędźwie i mocne dobrze umięśnione kończyny tylne. Znakiem rozpoznawczym labradora jest gruby ogon, pokryty gęstą sierścią. Szata labradora jest charakterystyczna: gładka, krótka i bardzo gęsta, dodatkowo wyposażona w gruby podszerstek. Anatomiczna budowa labradoraprzeznaczona jest do aportowania, kufa o średniej długości i bardzo dobrze umięśniona szyja oraz barki bez trudu pozwalają mu nieść nawet najcięższą zdobycz. Ojczyzną dzisiejszych labradorów jest Nowa Funlandia. Psy te przybyły tam wraz z rybakami z Anglii, którzy żeglując na połów do wybrzeży Nowej Funlandii zabierali ze sobą doskonale pływających i aportujących z wody pomocników. Labradory były spokrewnione z hodowanymi we Francji psami Św. Huberta. Na początku XVI wieku rybacy z Anglii osiadali się wzdłuż wybrzeży Nowej Funlandii. Zajmowali się rybołówstwem i polowaniem na dzikie ptactwo. Potrzebowali do pomocy psa, który aportuje, ma znakomity węch i instynkt tropiciela. Rybacy na Nowej Funlandii nie znaleźli rodzimych psów, postanowili hodować te przywiezione przez siebie z Anglii. W ten własnie sposób powstał „pies z St. John's”, który jest wspólnym przodkiem wszystkich retrieverów.

Jaki jest labrador?
Jego wrodzoną cechą jest pracowitość zaś największą miłością jest pasja do aportowania. Labrador jest stworzony do wyszukiwania i przynoszenia zgubionego aportu lub rzuconych przedmiotów. Aportowanie dla labradora jest niczym nałóg – nie można tego określić w inny sposób. Druga podstawowa cecha labradora to uległość wobec właściciela i jego rodziny. Dzięki swej łatwości do dostosowywania się do stawianych mu wymagań i ogromnej chęci do współpracy, labrador jest psem wszechstronnym i bardzo popularnym. Labrador retriever to pies bardzo zrównoważony w każdym calu. Jest bardzo żywym czworonożnym przyjacielem, potrzebującym dużo ruchu i przyjacielsko nastawionym do całego świata. To pies pojętny i odważny.

Jak powinien postępować właściciel aby wykorzystać potencjał labradora?
Psy te mają niespożyte pokłady energii, szybko się uczą. Są chętnie wykorzystywane jako przewodnicy niewidomych lub niepełnosprawnych, niezastąpione są jako psy ratunkowe, wykrywające narkotyki, czy w dogoterapii. Swoją popularność na całym świecie labrador retriever zyskał nie tylko dzięki użytkowości ale też jako pies do towarzystwa zawdzięczając to swojemu przyjacielskiemu charakterowi, pewności siebie oraz swojemu pogodnemu temperamentowi.

Na czym polega socjalizacja szczeniąt przed przekazaniem ich do właścicieli?
Socjalizacja to nic innego jak tylko uczenie psiego dziecka reguł działania w otoczeniu. Szczeniak poznaje zasady funkcjonowania w świecie. Szczenię rodzi się w domu hodowcy i pozostaje w nim do ok. 8 tyg. życia. To do hodowcy należy nauczenie i oswojenie szczenięcia z rożnymi sytuacjami i odgłosami ze świata zewnętrznego. Każde psie dziecko to 80% niezapisanej czystej kartki i tylko od odpowiedniego postępowania hodowcy a potem właściciela zależy jak ta kartka zostanie zapisana. Dlatego niezmiernie ważne jest stworzenie odpowiednich warunków dla prawidłowego rozwoju szczenięcia czy to fizycznego czy psychicznego zaczynając od momentu jego poczęcia. W okresie szczenięcym szczeniak musi w przyspieszonym tempie przyswoić wiele istotnych informacji, które będą niezbędne do późniejszego prawidłowego rozwoju. Szczenię uczy się: umiejętności porozumiewania się w obrębie swojego gatunku, zagrożeń, jak żyć w grupie społecznej, zachowań w różnych sytuacjach takich jak hałas, tłok, ciemność, i stres. Każdy z nas chce mieć psa, który będzie cierpliwym i zrównoważonym przedstawicielem swojego gatunku. Aby to osiągnąć należy kształtować jego osobowość od najwcześniejszych dni jego życia.