Pies wszechstronnie użytkowy
Białe owczarki szwajcarskie, zwane są także odmianą białą owczarka niemieckiego, a także owczarkami amerykańsko-kanadyjskimi. Ich historia jest krótka. Jako odrębna rasa uznane zostały przez związek kynologiczny FCI dopiero w 2002 r. Zrównoważony i spokojny charakter czyni z nich idealnych towarzyszy. Trzeba pamiętać, że potrzebują one codziennych intelektualnych wyzwań i wiele ruchu.
Jaka jest historia rasy biały owczarek szwajcarski?
Początkowo w hodowli owczarka niemieckiego w Niemczech, biały kolor był traktowany jako jeden z wariantów umaszczenia. Szczeniaki były normalnie rejestrowane. Później stopniowo oddzielano białą maść, jednak w końcu całkowicie skreślono ją ze standardu owczarków niemieckich. Hodowca z USA importował z Niemiec białe owczarki. W Stanach Zjednoczonych rasa ta cieszyła się dużą popularnością. Systematycznie, w USA i Kanadzie tworzono różne linie hodowlane białej odmiany owczarka niemieckiego i zapewniono w ten sposób kontynuację, po jego wykluczeniu w Europie. Pierwszy owczarek maści białej do Europy powrócił ponownie w 1970 r. Jednak dopiero w 1989 r. w Szwajcarii założony został klub białej rasy, który postawił sobie za cel międzynarodowe uznanie
Białego Owczarka przez Światowy Związek Kynologiczny FCI. Białe Owczarki Szwajcarskie zostały jednak dopiero w 2002 r. uznane przez FCI i obecnie figurują w rejestrze jako „Berger Blanc Suisse”, a Szwajcaria stała się ich krajem pochodzenia i patronatu.
Jaki charakter mają owczarki szwajcarskie?
Trudno jest określić ich charakter jednoznacznie. Możemy spotkać się z osobnikami, które są bojaźliwe i wycofane, ale także z psami pewnymi siebie i szukającymi kontaktu z człowiekiem. Wzorcowo, owczarek szwajcarski opisywany jest jako pies towarzyszący, rodzinny i przyjazny dzieciom. Musimy jednak pamiętać o tym, że Szwajcar to nie tylko łagodny pies kanapowy. Jak każdy owczarek, potrzebuje wyzwań intelektualnych oraz dużo ruchu. Idealnie sprawdza się w psich sportach takich, jak agility, posłuszeństwo, czy pasienie owiec. Jeśli trenujemy z naszym Szwajcarem odpowiednio często i dajemy mu nowe intelektualne wyzwania, możemy być pewni, że nie będzie on sprawiał kłopotów w domu. Równie ważna jest konsekwencja. Owczarki szwajcarskie to psy niezwykle mądre, tak więc musimy postępować z nimi rozważnie i tak, aby nie dać sobie „wejść na głowę”.
W jaki sposób socjalizujecie szczenięta?
Socjalizacja zaczyna się wraz z chwilą urodzenia się miotu. Od pierwszych dni życia szczenięta mają stały kontakt ze swoją mamą, innymi psami z naszej hodowli oraz ludźmi. Gdy szczeniaki mają tydzień, to czas w którym zaczynamy wystawiać psy na różne bodźce, z którymi będą miały kontakt w swoim dorosłym życiu. Szczeniaki uczą się, że nie ma powodu obawiać się odkurzacza, kąpieli, czy suszenia suszarką. Kosiarka, spadające klucze i wiertarka to normalne odgłosy życia domowego. Szczenięta słuchają również dźwięków ulicy, samochodów, czy karetek. Przyzwyczajamy je do jazdy samochodem. Bardzo ważnym rytuałem jest także oglądanie zębów, czy wkładanie ręki do miski, aby psiaki nauczyły się, że opiekun może sobie na wiele pozwolić. Szczeniaki opuszczają nasz dom w wieku co najmniej 10 tygodni. Od tego momentu ich socjalizacja i szkolenie spoczywa na barkach nowych opiekunów.