Artykuły

Opiekuńczy i rodzinny pies pasterski

magdalena-miloszewska.jpg

Na pytania odpowiada Magdalena Miłoszewska
hodowca psów rasy duży szwajcarski pies pasterski Hodowla Caveat Actor FCI.


Wygląd dużego szwajcarskiego psa pasterskiego budzi respekt. Opiekun szwajcara, powinien wykazywać cechy zdecydowanego i konsekwentnego przewodnika.

Jaka była motywacja do powstania hodowli Caveat Actor FCI?

Przede wszystkim miłość do psów, a w drugiej kolejności, warunki do ich hodowli. Psy towarzyszyły mi od dzieciństwa. W moim dorosłym życiu udało się spełnić marzenie zamieszkania z rodziną w bliskości z naturą, w domku pod lasem z dużą działką i deficytem sąsiadów. Zmotywowana sugestią przyjaciół, podjęłam decyzję założenia hodowli psów. Wybór rasy to efekt wielu poszukiwań. Preferuję duże psy. Chciałam, aby były rodzinne, bezpieczne dla ludzi i zwierząt, a jednocześnie pilnujące obejścia. Szwajcary znakomicie wpisały się w te kryteria.

Jakie są cechy i możliwości tej rasy?

Duży szwajcarski pies pasterski wykorzystywany był do ochrony bydła, transportowania ciężkich ładunków, pilnowania domów i zagród. Psy te miały pracować dniem i nocą, latem i zimą, w różnych warunkach pogodowych. Pierwotne przeznaczenie rasy ukształtowało odporność na zmienne i surowe warunki atmosferyczne, instynkt terytorialny, siłę fizyczną i samodzielność podejmowania decyzji. Niektóre osobniki mają także instynkt łowczy. Jako psy pasterskie są opiekuńcze wobec członków swojego stada. Współcześnie to wspaniałe psy rodzinne i stróżujące. Szwajcary wykorzystywane są także w dogoterapii, jako towarzysze osób niepełnosprawnych oraz psy lawinowe w służbie GOPRu.

Jak należy budować więź z psem tej rasy, aby był szczęśliwy?

Nieco żartobliwie nazywam swoje psy trójkolorowymi szwajcarskimi hippisami opornymi na przestrzeganie zasad. Kocham w nich swobodę bycia, silną osobowość, oraz fakt, że nie są bezmyślnie uległe. Życie ze szwajcarem to ciągłe wyzwania. Jeśli im nie podołamy, ten spryciarz wyląduje bez skrupułów na naszej głowie. Dlatego od samego początku, gdy rozkoszna, rozbrajająca kolorowa „maskotka” pojawi się w naszym domu, należy wytyczyć granice, których nie powinna przekraczać. Dotyczy to zarówno przestrzeni osobistej, kanapy czy sypialni, jak i zachowań wynikających z próby kontrolowania przez psa z instynktem pasterskim, członków ludzkiego stada. Należy do nich np. podgryzanie za ręce lub nogi, wyłudzanie jedzenia i ciągnięcie na smyczy. Pies, który ma jasno wytyczone granice czuje się w stadzie bezpieczniej. Należy pamiętać, że pies tej wielkości (osiągają do 72 cm w kłębie i masie około 65 kg) wymaga przestrzeni i ruchu oraz zajęcia. Jako pasterz jest szczególnie społeczny, nie można go izolować od członków stada, np. w kojcu, oraz od innych psów. Dobrze gdyby uczestniczył w zajęciach w psim przedszkolu i miał okazję spotykać kumpli na spacerach. Bardzo dobrze funkcjonują w towarzystwie innych zwierząt, a najlepiej, drugiego szwajcara. Idealny opiekun powinien wykazywać cechy zdecydowanego i konsekwentnego przewodnika, świadomego psychiki swojego podopiecznego.