Artykuły

Czy Twoim zdaniem warto poruszać „śmierdzący temat” dotyczący sprzątania odchodów po psach i dlaczego?
Nie dość, że należy poruszać ten temat, to jestem przekonana, że warto, aby był on szeroko nagłośniony. Każdy z nas miał choć raz przykrą niespodziankę, gdy wdepnął w jeszcze ciepłą pozostałość po czyimś pupilu… Każde żyjące stworzenie musi gdzieś załatwiać swoje potrzeby i to jest zrozumiałe. Jednak sprzątanie po swoich pupilach powinno być czymś tak samo oczywistym, jak karmienie ich, czy dbanie o ich dobre zdrowie. Osobiście mam dwa koty. Oba załatwiają swoje potrzeby 
w kuwecie. Ja też po nich sprzątam, tak często jak tego wymaga sytuacja, bo nie wyobrażam sobie, jak wyglądałoby to miejsce, gdybym tego nie robiła regularnie…Tak samo jest w miejscach publicznych. Dbając o nie, dbamy o nasz komfort i higienę otoczenia.

Z czego Pana zdaniem wynika małe zainteresowanie sprzątaniem odchodów wśród właścicieli czworonogów?
Sądzę, że zainteresowanie sprzątaniem uzależnione jest od dwóch rzeczy: poczucia estetyki i świadomości właścicieli zwierząt. Jedni sprzątają po swoich pupilach bez wstydu, inni robią to mniej lub bardziej dyskretnie, a znaczna część właścicieli wcale nie poczuwa się do usuwania śladów bytności swoich milusińskich. Czyli z poczuciem estetyki, świadomością, a także odpowiedzialnością nie jest najlepiej. Wynika to przede wszystkim ze złych nawyków. Jesteśmy przyzwyczajeni do brudu w naszym otoczeniu. Porządek i czystość we własnym domu to rzecz naturalna, to zależy od nas, oceniają nas domownicy i znajomi. Natomiast to co poza domem nie jest naszą sprawą. Ktoś powinien zapewnić porządek i czystość (gmina?, miasto?). Przecież płacimy podatki, są odpowiednie służby ku temu, sprzątanie po naszych zwierzętach to nie nasza sprawa. Takie podejście powoduje, że chodniki i trawniki wyglądają tak, 
a nie inaczej. Zwłaszcza wiosenne roztopy ujawniają całą „grozę” sytuacji. Pewien właściciel psa powiedział kiedyś: „nie sprzątam, bo psia kupa to naturalny nawóz, rozkłada się w trzy dni”. Biorąc pod uwagę setki psów w naszych miastach i produkowane przez nie tony odchodów deponowanych codziennie na trawnikach i skwerach, trudno wyobrazić sobie, że niesie to jakąkolwiek korzyść dla miejskiej zieleni.

Dlaczego nie sprzątnięte psie odchody mogą być groźne dla ludzi i zwierząt?
Chodzi przede wszystkim o względy epidemiologiczne. Musimy pamiętać o tym, że w odchodach mogą znajdować się różne patogeny, poczynając od wirusów i bakterii, na pasożytach kończąc. Te ostatnie stają się groźne, gdy psie, a także kocie odchody przez kilka dni zalegają na trawniku. Zarażony np. glistą pies lub kot wydala jaja tego pasożyta, które w ciągu kilku dni w środowisku zewnętrznym nabywają inwazyjności. Tak więc, dopiero „zleżały” kał stanowi zagrożenie dla zwierząt, a przede wszystkim dla dzieci, które mogą zarazić się niebezpieczną chorobą odzwierzęcą, czyli toksokarozą. Z przedstawionych faktów wynika, że sprzątanie odchodów w trakcie spaceru ze zwierzakiem chroni środowisko przed epidemiologicznymi zagrożeniami.
Pamiętajmy o tym, aby nie wprowadzać naszych czworonogów na teren placów zabaw dla dzieci. Jeśli nie odrobaczamy regularnie naszego pupila, musimy mieć świadomość, że może on nosić w sobie niebezpiecznego pasożytniczego pasażera, np. glistę, włosogówkę lub tasiemca.

Czy organizowanie kampanii społecznych zachęcających do sprzątania po swoich psach może w konsekwencji korzystnie wpłynąć na stan naszych miejskich chodników i trawników?
Niewątpliwie kampanie społeczne tego rodzaju wpływają korzystnie na wygląd naszego otoczenia. Musi to być jednak działanie długofalowe. Kary pieniężne z pewnością przyspieszają rozpowszechnianie się „dobrych nawyków” wśród obywateli, ale zawsze pozostaje problem nieuchronności mandatu. Wiele osób wychodzi z założenia: po co sprzątać, mnie się uda, nikt nie widzi. Dużo zależy od od dzieci i młodych właścicieli zwierząt. Powinni oni mieć nawyk sprzątania, a przede wszystkim świadomość, że jest to konieczne. Jest taki zupełnie podstawowy argument ku temu, by „odkupiać”. Przecież wychodząc kolejny raz na spacer ze swoim ulubieńcem możemy sami wdepnąć w to, czego nie sprzątnęliśmy w czasie poprzedniej przechadzki.