Artykuły

Na pytania odpowiada lek. wet. Bogusław Hiller
z Gabinetu Weterynaryjnego MAGvet w Sieradzu.

Każdy pies i kot ma dwa nerki, które składają się z tysięcy nefronów. Ten narząd wewnętrzny odpowiada za wiele funkcji w organizmach czworo­nogów. Przewlekła choroba nerek jest chorobą, która występuje często u naszych zwierząt domowych, szczególnie kotów. W przypadku stosowania postępowania terapeutycznego, odpowiedniej diety i ścisłej współpracy z lekarzem weterynarii, można dłużej cieszyć się życiem naszego pupila.

Na jakie choroby nerek mogą cierpieć psy i koty?

Nerki to parzysty narząd w jamie brzusznej czworonoga. Odgrywa bardzo ważną rolę w funkcjonowaniu organizmu psa i kota. Ich podstawowym zadaniem jest filtrowanie krwi, która przepływając przez nerki jest oczyszczana ze zbędnych produktów przemiany materii, toksyn, patogenów. Nerki utrzymują równowagę wodną, wpływają na stężenie elektrolitów, ciśnienie krwi w organizmie. Odpowiadają także za produkowanie hormonów. Liczba komórek nerkowych (nefronów) jest największa po narodzinach a organizm zwierzęcia nie jest w stanie produkować nowych. Z wiekiem część nefronów ginie, co zmniejsza wydolność tego narządu. Zwierzęta towarzyszące mogą cierpieć na choroby nerek genetyczne i nabyte. Statystycznie co trzeci kot cierpi na przewlekłą chorobę nerek. U psów zdarza się to rzadziej, zwykle jako powikłania po innych chorobach. Niewydolność nerek jest o tyle niebezpieczną chorobą, że w pierwszej fazie jest ona całkowicie utajona i zwierzę nie daje żadnych oznak, że jest chore. Przewlekła niewydolność nerek dotyka częściej starszych zwierząt, co wiąże się ze zmniejszającą się liczbą nefronów. Do objawów tej choroby, które może zaobserwować opiekun zwierzęcia należą: częstomocz, brak apetytu, niemiły zapach z pyska, biegunka, wymioty, wzmożone pragnienie, spadek masy ciała. Te objawy manifestują się w zaawansowanym stadium choroby.

Jakie są możliwości diagnozowania przewlekłej niewydolności nerek?

Diagnozowanie niewydolności nerek zwykle zdarza się późno. Metodą diagnostyczną są regularne badanie laboratoryjne krwi i moczu u zdrowych zwierząt. U młodych zwierząt przynajmniej raz do roku, u starszych dwa razy w roku. Ważnym parametrem nerkowym w badaniach krwi, który wskazuje na niewydolność nerek jest kreatynina, która jest produktem ubocznym metabolizmu mięśni. Kreatynina jest filtrowana przez nerki i wydalana z moczem. W stanach upośledzenia funkcji nerek na poziomie ok. 75% występuje podniesienie poziomu kreatyniny. Podwyższony wynik oznaczenia azotu mocznika we krwi, który jest produktem ubocznym trawienia białek równocześnie ze wzrostem poziomu kreatyniny również występuje w przebiegu niewydolności nerek. Nowym wskaźnikiem pozwalającym ocenić pracę nerek jest symetryczna dimetyloarginina (SDMA). Ten parametr wykazuje nieprawidłowości już na etapie 40% utraty funkcji nerek i pozwala wcześniej wdrożyć postępowanie terapeutyczne.

Czy przewlekłą chorobę nerek można leczyć?

Po wykryciu przewlekłej choroby nerek u psa lub kota należy do końca życia stosować specjalną nerkową dietę weterynaryjną, której skład jest dostosowany do potrzeb takiego pacjenta. Warto pamiętać, że nie można podawać żadnych standardowych smakołyków. W stanach ostrych tej choroby podaje się diuretyki i płyny dożylnie, w celu zmniejszenia stężenia mocznika i kreatyniny. Jest to sprawdzony sposób leczenia od wielu lat, zarówno u ludzi jak i u zwierząt. Jeżeli zwierzę zareaguje pozytywnie na leczenie, można dodatkowo wprowadzić leki oraz suplementy wspomagające pracę nerek. Można również raz w tygodniu zapobiegawczo stosować płynoterapię podskórną. W ostatnim czasie pojawiły się skuteczne leki dla psów i kotów, oparte na peptydach i aminokwasach, które wspomagają naturalną funkcję nerek i przeciwdziałają procesom degeneracyjnym związanym z wiekiem. Zapewnienie psu i kotu prawidłowych warunków życia i nasze świadome kontrolowanie stanu zdrowia zwierzęcia poprzez kontakt z lekarzem weterynarii, oraz wykonywanie badań profilaktycznych pozwoli nam dłużej cieszyć się życiem naszego przyjaciela na czterech łapach.