Artykuły

Powstanie rasy shar pei datuje się na okres panowania chińskiej dynastii Han. Dowodem na to są odnalezione przez archeologów rysunki i gliniane posążki przedstawiające psy podobne do współczesnych przedstawicieli rasy shar pei. Psy te mają umiarkowany temperament, zależny od odpowiedniego wychowania szczeniaka. O ich posłusznym zachowaniu, decyduje bliski kontakt z opiekunem, którego na co dzień bardzo potrzebują.

Jaki jest rys historyczny rasy shar pei?
Wśród przodków shar peia były chow chow (u obu występuje niebieskawy język), mastif tybetański i być może górski pies z Pirenejów. W starożytnych Chinach wierzono, że niebieski język szczekającego shar peia odstraszał diabła. Nazwa w języku chińskim oznacza skórę rekina lub skórę z piasku. Shar pei wywodzi się zapewne z miasta Dialak w prowincji Kwun Tung, leżącej nad Morzem Południowochińskim. W dawnych Chinach istniały dwa typy czworonogów. Mocny, muskularny, krótkowłosy z południa i nieco mniejszy, krępy z prowincji centralnych. Do pracy i hodowli wybierano tylko najsilniejsze i najinteligentniejsze zwierzaki. Wykorzystywane były również do pilnowania świątyń i zaganiania bydła.

Dla kogo nadaje się shar pei? Jakie są cechy jego charakteru?
Shar pei to indywidualista o niepowtarzalnym wyglądzie i charakterze. Bywa zarazem uparty i posłuszny, wylewny i pełen rezerwy. Ma umiarkowany temperament. O jego dobrym samopoczuciu decyduje bliski kontakt z opiekunem. Jest psem jednego pana, choć przywiązuje się mocno do całej rodziny. Dobrze dogaduje się z dziećmi, jest łagodny i chętny do zabawy. Poleca się go raczej dla starszych pociech, maluchy trzeba nauczyć odpowiednio się z nim obchodzić. Odważny, nieprzekupny i nieufny, świetnie się sprawdza w roli stróża. Jest przy tym mało hałaśliwy, a zaniepokojenie okazuje fukając, czyli gwałtownie wydmuchując powietrze przez nos. Wbrew panującym opiniom shar pei nie jest przesadnie chorowity. Problemy zdrowotne w dużej mierze wynikają z zaniedbania i niewiedzy właścicieli.

Jak socjalizujecie szczenięta w hodowli Sugar Dog?
Prowadzimy hodowlę domową, szczenięta po urodzeniu przebywają z matką. Po 3 tygodniach, kiedy zaczynają chodzić zapoznają się z zabawkami które wydają różne dźwięki. Reszta psów mieszkających w domu ma do nich swobodny dostęp, aby zwierzaki mogły się obwąchać. W tym okresie zaczynają wychodzić z kojca, organizujemy spotkania z ludźmi, aby brali je na ręce, dotykali i przytulali. Dbamy aby szczenięta oswajały się z różnymi dźwiękami jak na przykład odkurzacz czy włączony telewizor. Zapoznajemy je z różnymi przedmiotami, takimi jak: kartony, folie, worki, plastikowe butelki oraz inne przedmioty codziennego użytku. Ważnym elementem jest to, aby pozwolić szczeniakowi wejść w interakcje z tymi przedmiotami jak na przykład chodzenie po różnych podłożach. Pozytywną cechą shar peia jest to, że szybko uczy się czystości, nie załatwia swoich potrzeb fizjologicznych w miejscu, w którym śpi. Wszystko, z czym w okresie socjalizacji zapozna się szczeniak i co spowoduje pozytywne, lub neutralne skojarzenia będzie dla niego później naturalnym elementem otoczenia.