Artykuły

Na pytania odpowiada dr n. wet. Małgorzata Taube z przychodni weterynaryjnej w Gdańsku.
Specjalizuje się w leczeniu schorzeń dermatologicznych u psów i kotów.

Dermatozy występują coraz częściej u psów. Świąd oraz wszelkie zmiany w wyglądzie skóry pupila powinny skłonić opiekuna do wizyty u lekarza weterynarii.

Jaka jest rola skóry psa?

Skóra jest największym organem ciała psa. Stanowi ok 12% ciężaru ciała. Pod naskórkiem znajduje się skóra właściwa, która jest zbudowana z włókien i komórek. Kolejną warstwą jest tkanka podskórna stanowiąca podłoże dla dwóch poprzednich. Skóra jest barierą, która chroni wewnętrzne struktury organizmu przed środowiskiem zewnętrznym oraz utrzymuje homeostazę. Skóra pozwala regulować ciepłotę ciała, pełni funkcje wydzielnicze, reguluje gospodarkę wodno-elektrolitową, wchłanianie lipidów i witamin, magazynuje tłuszcze, wspomaga procesy odpornościowe organizmu czworonoga.

Na czym polega konsultacja dermatologiczna?

Podczas konsultacji dermatologicznej przeprowadzamy dokładny wywiad z opiekunem i badanie kliniczne. Następnym krokiem jest wykonanie badań dodatkowych takich jak badanie mikroskopowe, cytologia czy trichogram. Uzyskane wyniki są przedstawiane opiekunowi wraz z planem postępowania terapeutycznego. Problemy dermatologiczne to zwykle schorzenia przewlekłe, które wymagają dużego zaangażowania ze strony opiekuna. Chodzi o ścisłe i regularne stosowanie się do zaleceń lekarza prowadzącego i doprowadzenie terapii do końca, nawet jeśli ustąpią objawy.

Jak manifestują się problemy ze skórą?

Większości problemów dermatologicznych u psów towarzyszą świąd i pogorszenie stanu okrywy włosowej. Opiekun czworonoga może zauważyć: nadmierne wypadanie sierści, wyłysienia, rumień, strupy, krosty, guzki, łojotok, łupież. Problemy z pazurami, oczami czy uszami również mogą być tła dermatologicznego.

Jakie problemy dermatologicznych mogą występować u psów i jak można je diagnozować?

Pasożyty (najczęściej występujące to świerzb i nużyca) najłatwiej jest wykluczyć wykonując zeskrobinę. Badanie cytologiczne może wskazać nam, jako przyczynę świądu, zakażenie drożdżakami Malasesia lub bakteryjne zapalenie skóry. Wówczas kolejnym krokiem powinno być wykonanie posiewu i ustalenie, na jakie antybiotyki dany drobnoustrój jest wrażliwy. Kolejną przyczyna świądu są choroby alergiczne. Psy mogą być uczulone na pokarm, alergeny całoroczne (kurz, roztocza kurzu domowego), sezonowe (pyłki traw i drzew) a nawet alergeny kontaktowe, takie jak: skóry zwierząt, wełna, plastikowe miski czy gumowe zabawki. Najrzadszym, wręcz marginalnym powodem wylizywania, drapania i ocierania skóry bywają choroby psychogenne. Warto zwrócić uwagę na możliwość inwazji pcheł, gdyż najłatwiej to stwierdzić i wyeliminować, a działania prewencyjne poprzez regularne stosowanie odpowiednich środków, pozwalają na całkowite wykluczenie tej przyczyny świądu. Należy również pamiętać, że pchły są żywicielem pośrednim w cyklu rozwojowym powszechnego u psów tasiemca Diphylidium caninum. Pasożyty wewnętrzne, też stanowią potencjalną przyczynę wywołującą lub zaostrzającą już istniejący świąd. Bardzo często spotykanym problem u psów jest przesuszenie skóry oraz jej łuszczenie. Może to wiązać się z obecnością pasożytów takich jak: Cheyletiella lub świerzb. Łupież często występuje w przebiegu chorób alergicznych (na przykład w atopii) i wywołany jest zwiększoną utratą wody przez naskórek. Wówczas dobry efekt dadzą preparaty o działaniu nawilżającym i zmiękczającym.

Czy można zapobiegać problemom dermatologicznym u psa?

Odpowiednio dobrany szampon pozwoli utrzymać skórę i okrywę włosową psa w dobrej kondycji, nawet jeśli zwierzę choruje przewlekle i jego problemem są różnego rodzaju nadkażenia. O skuteczności szamponu, w największym stopniu decyduje jego skład, ale ważny jest także, sposób jego aplikacji i częstość stosowania. W dermatologii szampony są wybierane jako pierwszy krok w postępowaniu z pacjentem, nie tylko chorym – służą również zapobieganiu nawrotom zmian, a także są stosowane profilaktycznie. Szamponoterapia pozwala na uniknięcie leczenia ogólnoustrojowego, a tym samym efektów ubocznych z niego wynikających. W czasie długotrwałego procesu diagnostycznego, daje właścicielowi i jego pupilowi przetrwać trudny okres zmniejszając objawy świądu, bólu oraz brzydkiego zapachu.