Artykuły

Na pytania odpowiada Iwona Witaszek z hodowli Griffon-land, www.griffonland.eu

Gryfonik często kojarzy się jedynie z przymiotnikiem „brukselski”. Natomiast niewielu z nas wie, że wyróżniamy trzy odmiany gryfoników: brukselskiego, belgijskiego oraz brabanckiego.

Jaka jest historia rasy gryfonik?
Gryfonik jest psem wywodzącym się z Belgii. Jego korzenie sięgają końca XIX wieku. Pieski podobne do gryfoników, były często w posiadaniu dorożkarzy, którzy podobno wykorzystywali te niewielkie i niekłopotliwe czworonogi do walki z gryzoniami. Z czasem, dzięki swojemu nietypowemu wizerunkowi oraz przyjaznemu usposobieniu zyskały sympatię szerszych grup społecznych i trafiły na salony.

Jakie są rodzaje gryfoników?
Wyróżniamy trzy odmiany gryfoników:
Gryfonik brukselski – odmiana szorstkowłosa, posiadająca charakterystyczną brodę, wymagająca trymowania dla utrzymania wskazanego we wzorcu wyglądu włosa. Gryfoniki brukselskie mają sierść w odcieniach rudego i czerwieni, z ciemniejszą maską, lub bez. Gryfonik belgijski – podobnie, jak gryfonik brukselski, jest to odmiana szorstkowłosa, lecz kolor sierści jest czarny, albo czarny-podpalany. Gryfonik brabancki– to odmiana krótkowłosa, występująca we wszystkich trzech kolorach: rudym, czarnym oraz czarnym-podpalanym. Podkreślenia wymaga fakt, iż pomimo odmian, brabanckie wystawiane są w odrębnych klasach i są osobno oceniane. Krzyżuje się je pomiędzy sobą, a w jednym miocie mogą występować wszystkie ich odmiany.

Dla jakiego opiekuna nadaje się gryfonik?
Gryfoniki, dzięki posiadanym cechom stanowią idealną rasę psa towarzyszącego. Wspaniale odnajdują się w rodzinach. Z racji niewielkich gabarytów konieczne jest nadzorowanie w przypadku dzieci, które nieświadomie mogą wyrządzić im krzywdę. Są psami lubiącymi ruch, lecz jednocześnie niewymagającymi wzmożonej jego dawki. Mogą uczestniczyć w sportach agility, ale także przespać cały dzień na sofie. Doskonale dostosowują się do trybu życia swoich opiekunów. Gryfony dobrze też dogadują się z innymi zwierzętami w domu.

Jak opiekować się psem tej rasy i jednocześnie szanować jego indywidualność?
Są to pieski dość wrażliwe, delikatne, wymagają stosowania metod opartych na pozytywnym wzmocnieniu, czyli nagrodach. Bardzo źle reagują na podniesiony ton, agresywne formy postępowania z nimi. Potrafią doskonale wyczuwać nawet cień zdenerwowania u swojego opiekuna. Reagują wtedy stresem, lub chęcią pocieszania. Generalnie jest to rasa zdrowa. Jak większość ras małych, zdarzają się u gryfoników problemy z rzepkami kolanowymi, na co należy zwracać uwagę przy wyborze szczenięcia. Z racji skróconej kufy miewają skłonności do chrapania. Podczas upałów konieczne jest ograniczanie im pobytu na słońcu, ze względu na obniżone możliwości termoregulacji. Brabanty wymagają szczotkowania raz w tygodniu, a w czasie zmiany szaty częściej. Odmiany szorstkowłose wymagają trymowania sierści kilka razy w roku. Im bardziej szorstki włos, tym zazwyczaj jego przyrost jest mniejszy, a usuwanie prostsze. Pielęgnacji wymaga broda; należy ją szczotkować, aby unikać kołtunienia. Przełom nosowy należy regularnie czyścić z uwagi na zbierającą się nad nim wydzielinę.

Jaki jest charakter Waszej hodowli?
Szczenięta, które przychodzą na świat w naszym domu mają kontakt z naszymi dziećmi, z domownikami. Swoje pierwsze tygodnie odchowywane są na poduszkach elektrycznych. Ciepło staramy się zapewniać im także ze strony emocjonalnej. Psy nie są naszym źródłem utrzymania; są moją pasją, moim hobby, moją radością.