Artykuły

Dla dorosłych kotów znalezienie się w nowym domu stanowi silniejsze przeżycie niż dla kociąt?
Dorosłe koty są często zszokowane zmianą miejsca 
i reagują stresem: chowają się pod łóżkiem lub za szafą, unikają kontaktu z domownikami, a nawet tracą apetyt i mają problemy z zachowaniem czystości. Cenna jest wówczas zasada: im mniej zmian, tym lepiej. Na wodę i pokarm warto zaopatrzyć się 
w miski wykonane z metalu lub ceramiki. Plastikowe często ulegają zarysowaniu, a tym samym tworzą się miejsca podatne na zanieczyszczenia bakteriami. Świeża woda powinna być dostępna w każdej chwili, w odróżnieniu od pokarmu. Niektóre koty preferują naczynia płytsze, ponieważ nie ocierają wrażliwymi wibrysami o ścianki naczynia. Wiele można napisać 
o tym, w którym miejscu umieścić kuwetę i jaka ona ma być. W przypadku młodego i dorosłego kota odległość ta powinna wynosić co najmniej dwa metry od miejsca spożywania posiłku, natomiast dla kociąt 1-1,5 m. Gdy dystans będzie zbyt duży, kociak może zapomnieć o istnieniu ubikacji, albo nie zdąży do niej dobiec. Przy wyborze żwirku może przyjść nam z pomocą poprzedni opiekun np ze schroniska, który przekaże nam informacje o przyzwyczajeniach naszego nowego przyjaciela. Jeśli nie mamy takich możliwości, można kupić niewielkie opakowanie żwirku każdego typu i czekać na wybór kota. Innym niezbędnym elementem kociego świata jest miejsce do ścierania pazurów. Od początku pobytu zwierzaka w naszym domu trzeba zachęcać go do używania drapaka. Kolejną niezbędną rzeczą do przygotowania jest kocie legowisko. Dobrze w tej roli sprawdzają się budki, dające ochronę i poczucie bezpieczeństwa. Stres związany z nowym miejscem można złagodzić przeznaczając początkowo jedno z pomieszczeń dla naszego pupila, gdzie zamieszka przez pierwszych kilka dni.

Jakie są podstawowe potrzeby organizmu kota adoptowanego i jak należy go prawidłowo żywić?
Są one uzależnione od jego wieku i kondycji zdrowotnej. Byłoby idealnie, gdyby kot mógł żywić się 
w ten sam sposób, jak w poprzednim miejscu pobytu. Zasadą jest , że nowy pokarm wprowadza się stopniowo i początkowo w niewielkiej ilości. Warto jednocześnie dietę naszego ulubieńca skonsultować 
z lekarzem weterynarii, który doradzi tę najlepszą. Po przybyciu do domu, podajemy kotu tylko wodę. Następnie należy zostawić go samego, by oswoił się z nowym otoczeniem. Karmimy go dopiero po kilku godzinach. W żywieniu kotów rozróżniamy etapy zależnie od ich wieku. Młode kocięta do ok. 4. tygodnia życia w pełni uzależnione są od pokarmu matki. Jeśli go brakuje, muszą być stosowane specjalistyczne suplementy pokarmu matczynego. W wieku 6 tygodni można stopniowo dodawać drobno posiekane, wilgotne pokarmy mięsne. Na rynku dostępne są również gotowe karmy przeznaczone dla młodych kociąt. Podawana karma musi być skoncentrowana pod względem energetycznym, łatwo strawna 
i dobrze przyswajalna. Ważną sprawą jest przyjemny zapach i smak pokarmu zachęcający malucha do jedzenia. Suche karmy czasem mogą okazać się zbyt twarde. Wtedy należy je podawać dobrze rozdrobnione i namoczone. Koty dorosłe powinny otrzymywać pokarm urozmaicony, o zbilansowanej dawce energii, bogatej w witaminy i mikroelementy. 
W wieku 8-10 lat nasz kot powinien zacząć otrzymywać pokarmy dla kotów seniorów o ograniczonej ilości białka, bogatej w węglowodany i błonnik oraz suplementy mineralno-witaminowe.

Czy brak apetytu może świadczyć o zaburzeniach zachowania u adoptowanego zwierzęcia?
Jedną z przyczyn braku apetytu u adoptowanego kota może być wysoki poziom stresu. Poza zaspokajaniem podstawowych potrzeb, czyli jedzenia 
i schronienia, kot potrzebuje czułej zażyłości. Jednocześnie nie można pomijać faktu, że brak apetytu jest ważnym, często jedynym objawem choroby. Z tego powodu przy braku apetytu, który trwa dłużej niż 12 godzin u dorosłego kota i 6 godzin u kociaka, a już na pewno przy innych dodatkowych, niepokojących objawach, konieczna jest wizyta u lekarza weterynarii.

Jak powinniśmy postępować z kotem, który odmawia pobierania pokarmu?
Przede wszystkim w takiej sytuacji nie powinniśmy postępować bez konsultacji z lekarzem weterynarii. Jeśli brak apetytu nie sugeruje objawów chorobowych i nie trwa dłużej niż 12 godzin, możemy spróbować poprawić kotu apetyt. Może sprawdzić się metoda z podaniem lekko podgrzanego lub zmiana rodzaju pokarmu. Kolejnym sposobem jest zwiększenie aktywności. U wielu kotów, spragnionych kontaktu i bliskości, apetyt powraca po okazywaniu przez właściciela uwagi. Do dyspozycji opiekunów i lekarzy weterynarii jest też wiele preparatów, które mogą pomóc w stymulacji apetytu u kotów.

Czy zastosowanie specjalnych preparatów odżywczych w diecie może pomóc w rozwiązaniu problemu?
W sytuacji, kiedy wystąpią problemy związane ze stresem, u kotów możemy obserwować różne objawy: brak apetytu, oddawanie moczu i kału poza kuwetę, chowanie się lub głośne miauczenie. Najbardziej niebezpieczne natomiast dla zdrowia kotów, a jednocześnie trudno dostrzegalne przez opiekunów, jest przetrzymywanie a nawet nieoddawanie moczu. Obecnie mamy coraz szersze możliwości terapeutyczne. Rozszerza się nasza wiedza na temat potrzeb psychicznych i fizycznych kotów. Mamy coraz większy dostęp do preparatów odżywczych oraz obniżających poziom stresu, które mogą znacznie wspomagać proces terapeutyczny oraz wpływać wspomagająco na ustąpienie niepokojących, uciążliwych i często niebezpiecznych objawów.