Artykuły

Na pytania odpowiada lek. wet. Lidia Mierzejewska
z przychodni weterynaryjnej w Warszawie.

Pamiętając o ochronie naszych czworonogów przed groźnymi pasożytami jakimi są kleszcze, zwykle skupiamy się na psach. Nie możemy jednak zapominać o tym, że nasi mruczący podopieczni także są w dużym stopniu narażeni na choroby odkleszczowe. Koty wychodzące, mogą się nimi zarazić podczas wycieczek po okolicy. Mruczki domowe są narażone poprzez kontakt z psem, czy wracającym do domu opiekunem, który wniesie kleszcza na swoim ubraniu czy butach.

Czy kleszcze zagrażają zdrowiu naszych mruczących podopiecznych?

Mimo że wydaje się, iż kleszcze są niebezpieczne przede wszystkim dla psów to mogą one stanowić również zagrożenie dla kotów. Choroby odkleszczowe u kotów są diagnozowane bardzo rzadko, jednak nie oznacza to, że nie stanowią one zagrożenia dla zdrowia i życia pacjenta. Kleszcze mogą zarazić kota m.in. mycoplazmozą, anaplazmozą, boreliozą, babeszjozą czy pierwotniakiem Cytauxzoon felis.

Jakie mogą być objawy chorób odkleszczowych, które zagrażają kotom i jak je leczyć?

Problem z chorobami odkleszczowymi u kotów jest taki, że najczęściej objawy są słabo wyrażone, mało charakterystyczne dla danej choroby. Mykoplazmoza kotów (inaczej nazywana zakaźną niedokrwistością kotów), jest chorobą wywoływaną przez bakterie z rodzaju Mycoplasma. Powoduje anemię, która często przemija, po czym pojawia się znowu. Zwierzę okresowo gorzej się czuje, opiekun może zauważyć spadek formy, zmniejszenie apetytu. Często są to objawy, które przemijają, aby za jakiś czas powrócić. Właśnie te okresowe poprawy zaciemniają obraz sytuacji i powodują odkładanie w czasie wizyty u lekarza weterynarii. Mycoplazmozę po postawieniu rozpoznania leczy się antybiotykami. Anaplazmoza, wywoływana przez Anaplasma spp, również jest rzadko stwierdzaną chorobą u kotów. Jej objawy są niespecyficzne. Zarażony kot może być senny, gorączkować, mieć mniejszy apetyt, czasem zauważa się spadek masy ciała, przeczulicę lub nawet bolesność stawów. Chorobę tę leczy się przede wszystkim antybiotykami. Borelioza wywoływana przez Borrelia burgdorferi, powoduje zapalenie stawów i zapalenie opon mózgowo rdzeniowych. Jest to jednostka chorobowa diagnozowana niezwykle rzadko. Leczenie odbywa się za pomocą długotrwałej antybiotykoterapii. Cytauxzoon felis, to pierwotniak pasożytujący u kotów, przenoszony przez kleszcze. Występuje głównie w Stanach Zjednoczonych. Podkliniczną postać, opisuje się również u rysiów. Wśród objawów opisuje się gorączkę, duszność, utratę apetytu, bladość błon śluzowych. Leczenie jest głównie objawowe. Stosuje się uzupełnianie płynów, przetaczanie krwi.

Jak sprawdzić czy kot ma kleszcza i jak go usunąć?

Znalezienie kleszcza na kocie nie jest łatwe. Kleszcze potrafią schować się głęboko w futerku zwierzaka, na brzuchu, w pachwinach, czyli w miejscach gdzie często kot nie lubi aby go dotykać. Aby znaleźć kleszcza należy sprawdzać kotu sierść w każdym możliwym miejscu. Usuwać kleszcze można za pomocą przeznaczonych do tego kleszczyków lub haczyków. Można także poprosić o pomoc lekarza weterynarii. Zawsze przy tego rodzaju zabiegach należy używać rękawiczek ochronnych.

Jak można chronić kota przed kleszczami?

Obecnie na rynku dostępne są różne sposoby ochrony kotów przed kleszczami. Bardzo ważne, aby pamiętać, że nie wolno stosować u kotów preparatów przeznaczonych dla psów, gdyż może to doprowadzić nawet do śmierci. Wśród preparatów są obróżki, tu zawsze uwaga przy kotach wychodzących – istnieje niebezpieczeństwo, że kot z obróżką zahaczy o krzak lub gałąź na drzewie. Istnieją preparaty w formie spot-on, które działają od 4 do nawet 12 tygodni. Mogą być wzbogacone o substancje odrobaczające i działające na inne pasożyty zewnętrzne np. świeżbowce. Kota można także uchronić, stosując spray zawierający substancję odstraszającą kleszcze. Niezależnie od wybranego sposobu zabezpieczenia, trzeba pamiętać o regularnym stosowaniu wybranego preparatu i stosować się do kalendarza aplikacji zalecanego przez producenta. Warto chronić także koty niewychodzące, żyjące tylko w domu, ponieważ zawsze opiekun lub pies wracający ze spaceru może przynieść do domu nieproszonego gościa.