Artykuły

Wybierając sposób żywienia dla czworonogów, mamy do wyboru karmy suche, karmy mokre w puszkach, a także możemy przygotowywać dla naszego podopiecznego domowe posiłki. Kiedy zdecydujemy się na zakup gotowej karmy ważne, aby była ona odpowiednio zbilansowana.

Jakie są zasady prezentowania składników odżywczych na etykietach karm?
Producentów wszystkich produktów spożywczych – w tym także karm dla zwierząt towarzyszących – obowiązują ściśle określone zasady prezentowania informacji zawartej na opakowaniu jednostkowym. Najważniejsze są te bezpośrednio związane z procesem produkcyjnym: skład surowcowy, użyte dozwolone substancje dodatkowe (łącznie z określeniem ich funkcji), termin przydatności do spożycia, oznaczenie partii produkcyjnej, itp. Nie mniej ważne są te informacje, które kierowane są do odbiorcy produktu, związane ze specyfiką wynikającą np. z fazy wzrostu. Stąd też istotne jest rozróżnienie produktów dla np. szczeniąt ras małych i ras dużych. Dodatkowo powinny być zawarte informacje związane ze specyfiką produktu – dotyczy to głównie ilości karmy, którą należy podać w celu pokrycia zapotrzebowania energetycznego. Istotne jest także, aby informacje zawarte na opakowaniu nie wprowadzały w błąd konsumenta (opiekuna). W szczególności te związane z charakterystyką produktu, w tym jego nazwą, rodzajem, właściwościami, składem, ilością, trwałością, miejscem pochodzenia, metodą wytwarzania lub produkcji. Stąd też deklarowanie informacji marketingowych powinno być zredukowane do najważniejszych informacji wynikających tylko i wyłącznie ze składu surowcowego. Z punktu widzenia każdego opiekuna psa lub kota najważniejsza informacja zawarta na opakowaniu karmy jest związana ze składem surowcowym. Producentów obowiązuje zasada wymieniania na etykiecie surowców w takiej kolejności, w jakiej zostały wykorzystane w produkcji karmy: surowiec występujący w największej ilości na pierwszym miejscu. Umiejętność czytania etykiety powinna być traktowana jako zdolność do wyboru odpowiedniej karmy.

Czym różnią się zasady etykietowania karm suchych i mokrych?
Różnice w etykietowaniu karm suchych i mokrych powinny wynikać wyłącznie z  zastosowanej technologii, która determinuje rodzaj wykorzystywanych surowców. Karmy suche bazują na surowcach wstępnie przetworzonych (odwodnionych, suszonych, liofilizowanych) oraz na surowcach świeżych – ich ilość jest zależna od wykorzystanej technologii. Stąd też na etykiecie karmy suchej mogą znaleźć się takie nazwy surowców jak: suszone mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego, nasiona zbóż, gluten, skrobia zbożowa, suszone jaja, hydrolizowane białko zwierzęce oraz na dalszych miejscach świeże mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego, tłuszcze, świeże warzywa i użyte dodatki technologiczne. Kolejność wykazanych surowców musi być zgodna z ich ilością w produkcie końcowym i mimo, że producentów nie obowiązuje podawanie procentowej zawartości surowców, to już wykazanie ich w ilościowej kolejności zawartości w karmie jest cenną informacją dla konsumenta. W przypadku karm mokrych łatwość polega na tym, że specyfika produkcji karmy mokrej dobrej jakości polega na wymieszaniu świeżych produktów i poddaniu ich procesowi sterylizacji. Deklaracja na opakowaniu powinna być bardzo klarowna i prosta: w pierwszej kolejności mięso i produkty pochodzenia zwierzęcego, oleje i tłuszcze, warzywa, a w dalszej dodatki funkcjonalne. Z założenia i specyfiki produkcji karmy mokrej będą to produkty świeże. Wykorzystanie surowców przetworzonych może mieć miejsce w przypadku karm mokrych typu „mięsne kawałki w sosie”. W ich produkcji mogą być wykorzystane mniejsze ilości świeżych surowców, przy większym udziale surowców przetworzonych: (skrobia, gluten, suszone produkty pochodzenia zwierzęcego).