Artykuły

Koty syberyjskie
Rasę tę odkryło w 1989 roku niemieckie małżeństwo podczas pobytu 
w Leningradzie. Zakupili tam kilka okazów kotów syberyjskich. Krótkie dzieje tej rasy w krajach zachodnich sprawiają, że jej dokumentacja genealogiczna nie jest duża.
Na pytania odpowiada hodowca Danuta Santarek z hodowli Baśniowy Sen www.sib-sen.com

Jaka jest historia rasy?

Koty syberyjskie są jedną z trzech ras naturalnych, co oznacza, że człowiek nie ingerował w proces ich kształtowania. Wywodzą się z głębokiej Syberii i ze względu na sytuację polityczną w dawnym ZSRR niewiele informacji o tych pięknych kotach przedostawało się zza żelaznej kurtyny. Dopiero po zmianach politycznych w 1990 r., pierwsze syberyjczyki trafiły do europejskich i amerykańskich hodowli. Historia rasy jest więc dosyć krótka. Oficjalne uznanie przez FIFE (Fédération Internationale Féline) miało miejsce w 1998 r., a nowo powstała rasa była podzielona na dwie kategorie: koty o umaszczeniu klasycznym (naturalnym) oraz Neva Masquerade, czyli syberyjczyki w nie uznawanym dotąd kolorze – colorpoint (umaszczenie podobne do kotów syjamskich). Grudzień 2007 r. to następny punkt w historii. W Warszawie odbyła się wówczas pierwsza w Polsce wystawa prezentacyjna i był to pierwszy krok w uznaniu Nevy Masquerade, jako rasy siostrzanej kota syberyjskiego. 28 maja 2010 r. Neva Masquerade została ostatecznie uznana, co jest ogromnym sukces polskiej felinologii, zamykającej w ten sposób pewien etap 
w rozwoju rasy. Obecnie kot syberyjski umaszczony jest naturalnie, czyli zgodnie ze standardem rasy, 
co oznacza, że może występować we wszystkich odmianach barwnych, z wyjątkiem czekoladowego, płowego i lila.

Dlaczego właśnie syberyjczyk?

Myślę, że tak naprawdę jestem właścicielką tego kota trochę przez przypadek. Koty towarzyszyły mi od najmłodszych lat. Zawsze były to ratowane piwniczne biedy, albo koty – przybłędy, które postanowiły zamieszkać z nami. Pierwszego syberyjczyka, a tak naprawdę nevę, dostałam na otarcie łez po tragicznej śmierci ukochanej dachówki. Potem w naszym domu zamieszkała prawdziwa syberyjska dama, czyli Diuna z Baśni. Trochę z przekory pojechałam na pierwszą wystawę i...łyknęłam bakcyla.
Jaki charakter mają te koty?
Chyba najkrócej można to ująć słowami: „pies 
w kociej skórze”. Syberyjczyk jest kotem bardzo związanym emocjonalnie ze swoim właścicielem, chętnie przebywa z ludźmi, bierze aktywny udział w wszystkich pracach domowych, „nadzorując” właściciela tak skrupulatnie, że żadne uchybienie nie umknie tym bystrym zielonym bądź bursztynowym oczom. Są to koty o pogodnym, wesołym usposobieniu, dlatego mówi się o nich „uśmiechnięty kot”. Charakteryzuje je ogromny spokój i dostojność, co absolutnie nie przeszkadza 
w typowych dla kotowatych walkach, gonitwach, zabawach i psotach.

Jakie są główne cechy tej rasy?

Koty syberyjskie to koty półdługowłose. Ich sierść składa się z dwóch warstw: pierwsza to sztywny włos okrywowy, mający w naturalnych warunkach chronić je przed wodą; 
i druga, czyli warstwa spodnia, tzw. podszerstek.
Syberyjczyk w pełnej krasie prezentuje „lwią kryzę” wokół głowy, imponujące portki i piękny puszysty ogon. Charakterystyczne są kępki futra pomiędzy poduszkami łap.
Czy mają one jakieś specjalne wymagania, jeśli chodzi o higienę i pielęgnację?
Nie ma specjalnych wymogów higieniczno-pielęgnacyjnych związanych z rasą. Pielęgnacja futra nie sprawia problemów, bo włos nie zbija się w kołtuny, więc nie jest konieczne codzienne czesanie. Najczęściej czeszemy w okresie linienia lub przygotowując zwierzaka do wystaw.

Idealny właściciel dla syberyjczyka?

Wiemy wszyscy, że ideały nie istnieją. Myślę, że nie tylko dla syberyjczyka, ale dla każdego kota rasowego bądź dachowca, dobry opiekun to osoba odpowiedzialna w całej rozciągłości tego słowa, czyli kochająca i oddana kotom, ale jednocześnie umiejąca wymagać. My, hodowcy marzymy natomiast o dobrych kontaktach z właścicielami naszych kociaków, abyśmy mogli patrzeć, jak zwierzaki rosną i pięknieją.


CIEKAWE
Syberyjczyk nazywany jest psem w kociej skórze. Jest bardzo związany emocjonalnie ze swoim właścicielem.