Artykuły

Szpic miniaturowy pomeranian, to – rasa psa, należąca do grupy szpiców i psów pierwotnych, zaklasyfikowana do sekcji szpiców europejskich. Jedna z teorii pochodzenia tej rasy mówi, że na południowo-zachodnie wybrzeże Bałtyku, pomeraniany przybyły
z woźnicami ze Skandynawii. Nazwa pomeranian oznacza psa z Pomorza.

Na jakie schorzenia mogą cierpieć częściej psy ras małych?
Faktycznie możemy zauważyć wyraźnie większą zapadalność na pewne choroby u określonych ras i tak np. dwurzędowość rzęs, czyli podwójny rząd rzęs powodujący podrażnienia spojówek, częściej spotkamy u yorka, lhasa apso, maltańczyka, pekińczyki czy pudla miniaturowego. Wodogłowie wrodzone wyraźnie częściej występuje u pekińczyka, chihuahua, yorka, maltańczyka i szpica miniaturowego. Wnętrostwo, czyli zaburzenie zstępowania jąder do moszny bywa kłopotem u yorków, maltańczyków i chihuahua. Niestabilność rzepek jest nagminnym problemem u yorków i pinczerów miniaturowych.

Czy psy ras małych mają częściej problemy z przyzębiem?
Niestety to prawda, że psy ras małych częściej mają tendencję do odkładania się kamienia nazębnego, co związane jest ze składem śliny. Regularne mycie zębów u małych psów, to bardzo skuteczne działanie profilaktyczne. W przeciwnym przypadku, praktycznie raz do roku można u nich usuwać kamień nazębny. Często jednak pacjent trafia do nas z wtórnym do kamienia nazębnego zapaleniem dziąseł i przyzębia lub wręcz z ruchomymi zębami. Sytuacje pogarszają nieleczone wady zgryzu, nadmierne stłoczenie zębów, szczególnie u ras krótkoczaszkowych lub np. przetrwałe kły czy siekacze mleczne u yorków.

Jakie zalecenia żywieniowe stosuje się do psów tych ras?
Myślę, że jeżeli mamy do czynienia ze zdrowym osobnikiem, to wystarczy w zupełności stosowanie dobrej jakości gotowych karm suchych dla ras małych lub miniaturowych. Wielu producentów oferuje produkty z myślą o potrzebach określonej rasy. Należy też zwracać uwagę na ilość podawanej karmy. Dawki dla psów ras miniaturowych są na tyle małe, że nie odmierzając ich dokładnie, łatwo jest doprowadzić do przekarmienia psa, a w konsekwencji do przyrostu wagi.

Czy pomeraniany mają skłonność do konkretnych chorób?
Jednostką chorobową, częściej występującą u szpica miniaturowego, niż u innych ras jest m.in. dermatoza, reagująca na hormon wzrostu. Ujawnia się, w większości przypadków, do drugiego roku życia. Charakteryzuje się postępującymi wyłysieniami boków ciała, szyi, tylnej powierzchni ud
i małżowin usznych. Pomeranian jest też zagrożony wrodzonym wodogłowiem, tendencją do zapadania się tchawicy i szczęśliwie bardzo rzadko występującym wrodzonym zwichnięciem łokcia.

---

Jakie cechy mają psy rasy pomeranian?
Szpice czy to duże wilcze, czy te najmniejsze miniaturowe, inaczej zwane pomeranianami, mają rozwinięty instynkt stróżowania. Nie hałasują bez powodu. Szczekają tylko wtedy, kiedy słyszą dźwięki, które je niepokoją. Czasami szczekaniem potrafią wymuszać zabawę, ale wystarczy powiedzieć: „fe”, bądź „cicho” i uciszają się. Uważam, że w spokojnym domu na pewno nie stwarzają żadnych problemów. To delikatne i wrażliwe pieski. Są wspaniałymi członkami rodziny, ale małe dzieci poniżej 3 lat mogą nieumyślnie zrobić im krzywdę. Lepiej jest, kiedy dzieci już podrosną i wtedy mogą sprawować opiekę nad zwierzęciem. Pomeraniany to takie małe, puszyste kuleczki, którym się wydaję, że drzemie w nich lew. Na spacerze potrafią być zaczepne w stosunku do dużo większych psów (one często traktują pomeraniany, jak zwierzę futerkowe, na które można zapolować), należy więc bardzo na to uważać. W domu „pomy” doskonale dogadują się z innymi domownikami – czy to psami czy kotami. Są psami bardzo pojętnymi – przecież występowały w cyrkach. Łatwo je nauczyć porządku, chodzenia przy nodze, przychodzenia do człowieka. Trzeba tylko zwracać uwagę, że mały piesek, jak się przestraszy, to w panice może zacząć uciekać zupełnie w przeciwną stronę. Jeżeli spuszczamy go ze smyczy, to w miejscach bezpiecznych, najlepiej na ogrodzonym terenie. Polecam spacery z pomeranianem i zabawę na świeżym powietrzu, ale jest to mały piesek i nie można go zbyt forsować. Zimą, mimo futra, marznie, (waży ok. 2-3 kg), a w lecie może szybko się przegrzać (nawet od gorącego chodnika) i dostać udaru cieplnego.

Jak pielęgnować pomeraniana?
Wbrew pozorom nie jest to pies wymagający codziennego wielogodzinnego szczotkowania i kąpieli co tydzień. Sierść szpica jest dwuwarstwowa. Składa się z gęstego miękkiego podszerstka i twardszego dłuższego włosa okrywowego – nie ma tendencji do zbijania się. Wystarczy psa szczotkować 2-3 razy w tygodniu. Psy wystawowe kąpiemy częściej – przygotowując na wystawę, a te domowe, w zależności od potrzeb. Powinno używać się do pielęgnacji szamponów i odżywek przeznaczonych dla rasy. Wybór jest naprawdę duży. Psy te wymieniają szatę na wiosnę i jesienią. Wtedy gubią podszerstek i trzeba je częściej czesać. Bardzo modne są strzyżone pomeraniany na pieska Boo, który ma rzesze fanów w internecie.

Kto może być odpowiednim właścicielem dla pomeraniana?
Kiedyś były pupilami królów, poetów, malarzy i ozdobą dam. Zawsze trzeba mieć na uwadze fakt, że są to piękne i wrażliwe pieski bardzo przywiązane do swojego właściciela i mu bezgranicznie oddane. Mogą być wspaniałym towarzyszem dla każdego odpowiedzialnego człowieka, który nie ma alergii na psią sierść.