Artykuły

Chihuahua – w małym ciele wielki duch

Dla wielu z nas rasa chihuahua kojarzy się z niewielkim pieskiem przypominającym zabawkę. Jednak te z pozoru słodkie psiaki nie dają się zastraszyć przez inne, większe od siebie czworonogi. Po swoich przodkach odziedziczyły temperament i hart ducha.

53fd77acac1856dc6d76ad8553e2704bs4.jpg

NASZ EKSPERT
Na pytania odpowiada Kaja Kalwoda-Rosa z hodowli „Z domu Rosa” www.zdomurosa.pl

Jaka jest historia rasy chihuahua?

Chihuahua to potomkowie starożytnych psów Techichi, żyjących ok. X wieku w Ameryce Środkowej. Hodowane były przez Tolmeków poprzedników Azteków. Psy te często były chowane ze zmarłymi by prowadzić ich w drodze w zaświaty, albo składane bogom w ofierze. W XIII wieku za panowania Azteków doszło do rozkwitu hodowli małych piesków. Jednak po podbiciu Meksyku przez Corteza, rasa prawie całkowicie zniknęła. Kolejne 20 lat psy te przeżyły tylko dzięki sprytowi i swoim niewielkim rozmiarom. W 1850 roku rasa zyskała nazwę chihuahua od nazwy miejscowości w Meksyku. Archeolodzy odkryli tam grób azteckiego władcy pochowanego z posążkiem małego psa, przypominającego właśnie tę rasę. W XX wieku American Kennel Club uznał pierwszy wzorzec rasy.

Jakie  cechy mają najmniejsze psy świata?

Są to małe psy o krępej i zwartej budowie ciała. Najbardziej charakterystyczna jest ich jabłkowata głowa, duże uszy i szeroko rozstawione oczy. Budowa zbliżona do kwadratu, grzbiet prosty i ogon noszony pionowo do góry. Bardzo lubią się bawić, szczególnie z przedstawicielami własnej rasy. Z tego powodu zaleca się aby chihuahua miała zawsze drugiego kompana w domu. Szybko przywiązują się do swoich nowych właścicieli. Są raczej nieufne wobec nowych osób. W obecności obcych psów potrafią okazać postawę bardzo zaczepną i odważną. To przede wszystkim przez to, że nie mają kompleksu niskiego wzrostu lub często nie zdają sobie sprawy ze swoich niewielkich rozmiarów. Chihuahua bardzo chętnie się uczy i wykonuje różne
polecenia. Można je zabierać na kursy tresury, a nawet na kursy agility.

Jak opiekować się tym wyjątkowym psem?

Decydując się na zakup chihuahua powinniśmy pamiętać, że jest to rasa, która chce być traktowana jak prawdziwy pies, a nie jak zabawka. Musimy pamiętać o pewnych zasadach ostrożności. Ze względu na ich mały wzrost trzeba uważać, ponieważ większość przedstawicieli tej rasy nie potrafi wskakiwać a przede wszystkim zeskakiwać z np. kanapy i z tego powodu nie można zostawiać szczeniąt samych na podwyższeniu. Również charakterystyczne dla tej rasy jest niezarośnięte ciemiączko. Należy uważać, aby pieskowi nic nie spadło na głowę oraz aby głaszcząc go nie uciskać głowy zbyt mocno. Po nabyciu psa należy również pamiętać o tym, aby przez jakiś czas poruszać się po domu krokiem szuranym, tak by niechcący nie stanąć na szczeniaku. Radziłabym też uważać na zmianę karmy oraz nie przesadzać z nadmierną ilością psich przekąsek. Chihuahua mają wrażliwy przewód pokarmowy i eksperymentowanie z jedzeniem im nie służy. Należy też pamiętać, że te psy mają relatywnie krótki i mały przewód pokarmowy i czasami nie mają ochoty na jedzenie.

Jak socjalizujecie szczenięta w hodowli?

Socjalizacja to najważniejsze założenie mojej hodowli. Kupując moją pierwszą chihuahua postanowiłam, że ułożę ją jak owczarka niemieckiego i udowodnię, że chihuahua to nie jest dodatek do torebki ale normalny pies o małym rozmiarze. Teraz mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że się udało. Oczywiście wymaga to wzmożonego nakładu pracy ze strony właściciela, ale warto poświęcić odrobinę więcej czasu na tresurę psa, szczególnie w początkowym etapie rozwoju. Pierwsze dwa tygodnie pieski są w naszej sypialni w małym, przytulnym, miękkim legowisku gdzie prawie bez przerwy towarzyszy im mama, a ja mogę je mieć na oku niemal przez 24 godziny na dobę. Następnie 3 i 4 tydzień maleństwa zostają przeniesione do kojca gdzie twardsze podłoże ułatwia im naukę chodzenia. Pieski są w salonie gdzie zaczynają obserwować i uczestniczyć w życiu całej rodziny. Po skończeniu 7 tygodni nasz duży pokój staje się miejscem zabaw i pościgów dla maluchów. Żeby szczeniaki lubiły jeździć samochodem, w wieku 3-4 tygodni wkładam im kontener do kojca, który służy im za budkę do spania. Maluchy w wieku od 3 tygodni jeżdżą ze mną do rodziny, znajomych albo
na działkę. Szczeniaki uczone są aby załatwiać swoje potrzeby na podkłady higieniczne, które wymieniam 2 razy dziennie, co ułatwia naukę czystości. Dużą rolę w wychowaniu szczeniaka odgrywa kontakt z dużą ilością osób, które będą brały je na ręce, głaskały i się z nimi bawiły.